(2)12 love Poems

Σε έχω? Δε σε έχω?

Αναπάντητα όλα.

Να σε πιστέψω? Είσαι αληθινός?

Ή μήπως σε έφτιαξα από φαντασία κι αρώματα?

Για το δικό σου χατίρι στερώ της ημέρας τις ώρες.

Παραπαίω στα πατήματα ενός μεγάλου φυλαχτού.

Δε θα τολμούσα να πω «έρωτος»

Ηρωίδα που γνωρίζει το πονεμένο τέλος…  

Τι ποιητικό!

Τυλιγμένη τη μαντίλα των αισθήσεων

Μια ακόμα παραίσθηση.

στην παγωνιά  της αντίθετης κατεύθυνσης του ανέμου.

Κι απόψε αλλού.

Πάντα στο Πέρα.

Ξαποσταίνω.

Κι απλώνω τις στιγμές , ακατάστατα κι απρόσεχτα στα όνειρά μου.

… Τελικά είμαι αλλεργική στη μοναξιά…

Do I have you? I don’t have you?

All unanswered.

Should I believe you? Are you real?

Or did I create you from imagination and scents?

For your sake, I strip away the hours of the day.

I stumble on the footsteps of a great amulet.

I wouldn’t dare say “love.”

A heroine who knows the painful end...

What poetic!

Wrapped in the veil of sensations,

Yet another illusion.

In the chill of the opposite direction of the wind.

And tonight, elsewhere.

Always in the Beyond.

I unfold.

And spread the moments, disorderly and heedless, in my dreams.

... In the end, I am allergic to loneliness.