Performance – Έκθεση εαυτού – Exposition de soi
Ήταν ο μόνος τρόπος. Είναι ο μόνος τρόπος.
Αν ήρθαμε σε αυτή τη χρονική στιγμή για να εκδηλώσουμε τον εαυτό
μας, ο δικός μου τρόπος, να είμαι Εγώ (όσα Εγώ),
είναι οι Κούκλες και ο Λόγος μου.
Σε παραστάσεις, εκδηλώσεις, δρώμενα. Σε βιβλία, παγκάκια, χαρτάκια
πυκνογραμμένα που χάνονται μετά στις τσέπες και λησμονιούνται.
Η ευκαιρία μου να επικοινωνήσω με τον κόσμο, τους Ανθρώπους, ίσως
και με κάποιους Αγγέλους που εμπνέονται από τη Γη και φτιάχνουν τον
ουρανό μας καλύτερο.
Κι έτσι γράφω κι ετοιμάζω συνεχώς, χωρίς διακοπή, χωρίς ξεκούραση
– πρέπει να προλάβω να πω όσα περισσότερα. Γράφω ποιήματα.
Μελετώ την ορμή του ανέμου. Ετοιμάζω Κούκλες, τους βάζω λόγια, κι εκείνες τα αλλάζουν
και φτιάχνουν τις δικές τους ιστορίες.
Ζούνε στα παραμύθια (ή ίσως στην αλήθεια) και τελικά μαζί τους ζω κι εγώ.
Αντί να είναι εκείνες που με συντροφεύουν, αφήνομαι σε κάθε performance
να με οδηγήσουν εκεί που για μένα είναι ακόμα απάτητη σκέψη, καινούρια ιδέα.
Κάθε παράσταση- εκδήλωση- performance, κάθε ιστορία που λέγεται,
έχει πίσω της ένα σωρό άλλες ιστορίες που παρέμειναν κρυφές.
Έχει οδύνες τοκετού, ερωτικές απολαύσεις, σκοτεινά δωμάτια, κομμένα άκρα,
αφηρημένα ατυχήματα, πολύ μπλε, πολύ χρυσό, ένα κόκκινο που διακόπηκε η ροή του,
το πεύκο που κάηκε στο βουνό, μια θανατερή συνομιλία με τη θάλασσα του Σεπτεμβρίου,
ανθρώπους και φίλους που παρέμειναν μόνο ως κρανία – κεφάλια με τρίχες- και μια
ανείπωτη επιθυμία ολοκλήρωσης που δεν έρχεται ποτέ.
Performance – Self Expression – Explosion de soi
It was the only way. It is the only way.
If we are here to express ourselves, my way of expression, my way to be Me, are my Puppets and my Speech.
In Performances, Events, Plays.
My attempt to interact with the world, the People, maybe the Angels, that inspired from the Earth, create our Sky.
Thus I am always creating, without a pause, without a break - I have to say as much as possible in the time given. I make the Puppets, I give them Speech and they wake up and make their own stories.
They live the tales (or even reality) and with them I live as well. Instead of them keeping me company, I set them free and let them guide me there, where my thoughts are still full of new, unshaped ideas.
Every puppet ever made plays only (exclusively) in its own story. For each performance new, unique puppets are made.
Each performance - each event- each story that is being told, includes a thousand others that are being kept secret.
It’s full of pain from giving birth, of pleasure, dark alleys, cut off limbs, random accidents, lots of blue, lots of gold and red, an infinite red, that tree that burned up on the mountains, a deadly conversation between the autumn sea and people, and friends that are nothing else but empty skulls - skulls with hair- and an unspoken, unfulfilled wish to be complete.