(9) 12 love Poems

The water of the hourglass spilled.

My time has run out.

I spoke.

And I said all I wanted. No more.

You are alone. All of us are.

You wanted it.

You have years ahead to think.

Fortunately. You have years ahead.

I was in pain, and I told you.

And you didn`t listen.

And every time,

You pushed me away.

You always wanted to see me.

You were afraid.

But I never understood.

The year changed.

And the season of winds arrived.

Bent over. To endure.

We bow.

Human. And miserable.

Delicate and unprotected Gods.

I loved you.

On your altar,

I sacrificed the futures.

In your incense, I dropped

White blood from my throat.

Sick, struck, white,

and diseased blood.

The same as you, I feared.

Χύθηκε το νερό της κλεψύδρας.

Ο χρόνος μου τελείωσε.

Μίλησα.

Κι είπα όλα όσα ήθελα. Πια.

Είσαι μόνος. Όλοι μας.

Το θέλησες.

Έχεις χρόνια μπροστά σου, να σκεφτείς

Ευτυχώς. Έχεις χρόνια μπροστά σου.

Πονούσα και στο έλεγα.

Και δε με άκουγες.

Και κάθε φορά

Με έσπρωχνες.

Ήθελες πάντα να με βλέπεις.

Φοβόσουνα.

Μα δεν το κατάλαβα ποτέ.

Άλλαξε η χρονιά.

Κι ήρθε η εποχή των ανέμων.

Σκυφτοί. Για να αντέξουμε.

Υποκλινόμαστε.

Ανθρώπινοι. Και μίζεροι.

Λεπτοί κι απροστάτευτοι Θεοί.

Σε λάτρευα.

Στο βωμό σου

 θυσίαζα τα μελλούμενα.

Στα λιβάνια σου έσταζα

άσπρο αίμα απ΄το λαιμό μου.

Άρρωστο, χτυπημένο, λευκό

κι ανόσιο αίμα.

Το ίδιο με σένα, φοβόμουνα κι εγώ.