(1) TO unknown

And so beauty was simply judged in the whole.

To fill the gaps, to illuminate from within the flame wrapped in the infinite

(transparent perfection - sacred measure)

And let the entire self accept the self

(His own - Ours: a dual world - earthly self-satisfaction)

And may we never settle for that

May we never manage to know the whole,

May our souls always surprise us

and the power in our hands.

And if it is the need for prayer

that draws me close to You,

Let the light in Your eyes be my guide,

My teacher, You. For You, I built a temple of dreams.



Κι έτσι η ομορφιά απλώς κρίθηκε στο όλον.

Να γεμίσουν τα κενά, να φωτίσει από μέσα η φλόγα τυλιγμένη στο άπειρο

(διάφανη τελειότητα – ιερό μέτρο)

Και όλος ο εαυτός να αποδεχτεί τον εαυτό

(Δικό του – Δικό μας : κόσμος διπλός – γήινη αυταρέσκεια)

Κι είθε ποτέ μην αρκεστούμε σ΄ αυτόν

Είθε ποτέ μην καταφέρουμε να γνωρίσουμε το σύνολο,

να μας εκπλήσσει πάντα η ψυχή

κι η δύναμη στα χέρια.

Κι αν είναι η ανάγκη προσευχής

Που με παρασέρνει κοντά Σου,

Ας γίνει οδηγός το φως των ματιών Σου,

Δάσκαλός μου εσύ, για Σένα που Έχτισα ναό τα όνειρά μου.